millenerzy
 
Encyklopedia PWN
millenerzy
[fr. millénaire ‘tysiącletni’],
nazwa nadana przez „czerwonych” zwolennikom pracy org. i autonomii nar. oraz ewolucyjnej drogi do niepodległości, skupionym 1858–61 wokół E. Jurgensa (tzw. Koło Jurgensa).
millenerzy byli zwolennikami pracy organicznej i jawnych akcji polit.; domagali się uwłaszczenia chłopów, systemu samorządowego w duchu demokracji zachodniej, reformy i rozbudowy szkolnictwa, równouprawnienia Żydów; wysuwali jako odległy cel niepodległość Polski, ale byli przeciwni szybkiemu wybuchowi powstania nar. (przeciwnicy millenerów oskarżali ich, że odkładają wyzwolenie Polski na 1000 lat — stąd nazwa); 1860 i na pocz. 1861 millenerzy popierali manifestacje patriotyczne jako środek nacisku na rząd i przeciwne reformom kręgi społ., byli inicjatorami Delegacji Miejskiej; po 8 IV 1861 (masakra w Warszawie), dążąc do stworzenia ogólnonar. organizacji polit. współpracującej z ziemiaństwem, stali się współtwórcami tajnej organizacji „białych”, w której reprezentowali lewe skrzydło; poparli wybuch powstania styczniowego; przywódca: E. Jurgens (od jego nazwiska millenerów zwano też jurgenszczykami).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia