migdałowiec zwyczajny
 
Encyklopedia PWN
migdałowiec zwyczajny, właśc. śliwa migdał, migdał, Amygdalus communis (Prunus amygdalus),
gatunek rośliny drzewiastej z rodziny różowatych, pochodzący z Azji,
liście lancetowate, kwiaty duże, różowe lub białe; owoc — pestkowiec o dł. do 6 cm, z szarozieloną, półsuchą, owłosioną owocnią (perykarpem) i jadalnym nasieniem, zw. migdałem, zawierającym 40–70% tłuszczu i 10–20% białka. W krajach śródziemnomor., Turcji, Palestynie, Iranie oraz w USA (Kalifornia) powszechnie uprawia się słodkie odmiany migdałowca zwyczajnego, których owoce są wykorzystywane w przemyśle spoż., odmiany gorzkie są niejadalne; z migdałów otrzymuje się olej migdałowy, używany do smarowania maszyn, w farmacji, kosmetyce, do wyrobu perfum, niekiedy do wyrobów cukierniczych i likierów.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia