migawka

migawka,

fot. urządzenie mech., mech.-elektroniczne lub elektroniczne (np. w aparatach cyfrowych), służące do otwierania i zamykania drogi światłu padającemu przez obiektyw na materiał światłoczuły lub inne urządzenie rejestrujące obraz opt. (np. matryca CCD) utworzony przez obiektyw.

Czas między otwarciem migawki a jej zamknięciem jest zw. czasem naświetlania; czas ten jest regulowany mechanizmem migawki w bardzo szerokich granicach — od minut do dziesięciotysięcznej części sekundy. W zależności od konstrukcji rozróżnia się migawki centralne (proste i sektorowe) oraz szczelinowe (pionowe i poziome). Migawka centralna najczęściej stanowi część obiektywu (kompleks obiektyw–przesłona–migawka); składa się z kilku cienkich stalowych płytek (sektorów) rozmieszczonych wokół otworu obiektywu — sektory, rozchylając się, otwierają migawkę, a wracając do położenia spoczynkowego, zamykają ją. Migawka szczelinowa jest zwykle umieszczona w korpusie aparatu fot., bezpośrednio przed płaszczyzną obrazową (równolegle do niej); jest zbud. z 2 roletek z nie przepuszczającego światła materiału (gumowane czarne płótno lub bardzo cienkie blaszki stalowe), które poruszając się, tworzą prostokątną szczelinę — czas naświetlania jest określony zarówno prędkością przesuwu szczeliny, jak i jej szerokością. W aparatach film. (kamerach, projektorach, kopiarkach film.) migawka jest sprzężona z mechanizmem skokowego przesuwu taśmy film. — jej zadaniem jest zasłanianie obiektywu w momentach przesuwania się taśmy film. o jedną klatkę i odsłanianie go w chwilach, gdy taśma jest nieruchoma.