maceracja
metoda wyodrębniania substancji czynnych z surowców roślinnych;
[łac. maceratio ‘rozmiękczanie’],
maceracja
Encyklopedia PWN
surowiec (świeży lub wysuszony) zalewa się rozpuszczalnikiem (np. alkohol etylowy, oleje roślinne) i pozostawia w temperaturze pokojowej na kilkanaście godz. lub kilka dni, a następnie — gdy cenne składniki przejdą do rozpuszczalnika — odsącza i wyciska w prasie; otrzymany roztwór nosi nazwę maceratu; aparaty, w których przeprowadza się m. są zw. maceratorami; m. stosuje się gł. w przemyśle zielarskim, farm., perfumeryjnym i spoż. (np. w produkcji wódek gatunkowych i likierów).
