lignina
złożona substancja org., która razem z celulozą, hemicelulozą i in. substancjami tworzy materiał ścian komórkowych roślin;
[łac. lignum ‘drewno’, ‘drzewo’],
drzewnik,
lignina
Encyklopedia PWN
jest odpowiedzialna za drewnienie tkanki roślinnej, wiąże włókna celulozy i hemicelulozy w silną strukturę; zawartość ligniny w drewnie waha się od 16% (osika) do 35% (sosna biała); chem. budowa ligniny nie jest jeszcze całkowicie poznana; w procesie jej wyodrębniania następują zmiany składu chem. i otrzymane różnymi metodami preparaty różnią się między sobą; przyjmuje się, że lignina jest polimerem związków aromatycznych, nie rozpuszcza się w wodzie i rozpuszczalnikach org.; duże ilości ligniny otrzymuje się w postaci rozpuszczalnych w wodzie soli kwasów ligninosulfonowych, które powstają jako produkt uboczny podczas wytwarzania celulozy metodą siarczanową; z ligninosulfonianów otrzymuje się wanilinę (substancja zapachowa), środki garbujące, preparaty przeciwogniowe, przeciwgrzybicze; ligninosulfoniany stosuje się do plastyfikacji cementu, w produkcji klejów, żywic oraz w przemyśle gumowym zamiast sadzy; lignina otrzymywana z drewna świerkowego i osikowego, ze względu na właściwości chłonne, jest stosowana jako materiał opatrunkowy.
