kulty chtoniczne
 
Encyklopedia PWN
kulty chtoniczne
[gr. chthónios ‘podziemny’],
kulty bóstw świata podziemnego;
wśród bóstw chtonicznych można rozróżnić 2 gł. kategorie: bóstwa umierającej i następnie odradzającej się wegetacji i bóstwa świata podziemnego, panujące nad duszami zmarłych; do pierwszej grupy można zaliczyć gr. Korę/Persefonę, babilońskiego Tammuza, kananejskiego Baala czy hetyckiego Telepinu; do drugiej grupy należą bogowie będący władcami świata podziemnego i sędziami nad zmarłymi, jak gr. Hades i Tanatos, sumer. Ereszkigal i Nergal, kananejski Mot, tur. Erlik, celtycki Smertullos, germański Hel; natomiast egipski Ozyrys łączy w sobie kilka różnych funkcji: jest bogiem odradzającej się co roku wegetacji, a zarazem władcą świata podziemnego i sędzią umarłych, a przez utożsamienie z Re i Neczer — również Najwyższym Bogiem.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia