krytycyzm
filoz.:
[gr.kritikḗ ‘sztuka rozróżniania’],
krytycyzm
Encyklopedia PWN
1) postawa umysłowa i badawcza postulująca dociekanie racji wszelkich przekonań (również własnych), którą cechuje gotowość do przyjmowania twierdzeń tylko należycie uzasadnionych i sprawdzonych oraz do zmiany uznanych już twierdzeń (lub głoszonych poglądów) wobec nowych, przeczących im faktów; przeciwieństwo dogmatyzmu;
2) stanowisko I. Kanta i kantystów, zgodnie z którym krytyka poznania (rozważania teoriopoznawcze) musi wyprzedzać wszelkie inne dociekania filozoficzne.
