koronaroplastyka

koronaroplastyka

[łac.-gr.],

angioplastyka tętnic wieńcowych, przezskórna śródnaczyniowa koronaroplastyka, PTCA,

zabieg kardiologii interwencyjnej, poszerzenie światła tętnicy wieńcowej cewnikiem z balonem wprowadzonym przezskórnie drogą nakłucia jednej z tętnic obwodowych;

wykonana po raz pierwszy 1977 przez A. Gruenziga w Zurychu do leczenia chorych ze zwężeniem jednej tętnicy wieńcowej, co stworzyło nowe możliwości leczenia choroby niedokrwiennej serca; obecnie metoda traktowana jako równorzędna w stosunku do leczenia chirurgicznego, w niektórych sytuacjach korzystniejsza; w Polsce wprowadzona 1981 w Inst. Kardiologii w Warszawie; 1995 wykonano w Polsce 2875 zabiegów, 1999 — ok. 50 tys.; rozwój metody polegał zarówno na rozszerzeniu wskazań — zastosowanie do udrożnienia zamkniętych tętnic wieńcowych, leczenia chorych w ostrej fazie zawału mięśnia sercowego, w chorobie wieńcowej wielonaczyniowej, jak i na wprowadzeniu nowych urządzeń mających poprawić bezpieczeństwo i zapewnić długotrwałą skuteczność (np. aterektom, stent).