stent

stent,

rodzaj implantu wewnątrznaczyniowego, w postaci cylindra, którego delikatna ścianka jest wykonana ze sprężystej siatki metalowej, umieszczanego w świetle zwężonego odcinka naczynia krwionośnego w celu poszerzenia jego światła lub wzmocnienia ściany (w przypadku leczenia tętniaka aorty lub tętnic obwodowych, np. mózgowych);

stosowany rutynowo gł. w zwężeniach tętnic wieńcowych serca jako postępowanie alternatywne w stosunku do chirurgicznej metody by pass; s. ma postać cylindra, którego ścianka jest wykonana ze sprężystej siatki metal.; w stanie sprężonym (o małej średnicy) zostaje nanizany na cewnik z balonikiem i wprowadzony przez tętnicę udową, następnie biodrową, aortę i jej łuk — do tętnicy wieńcowej, gdzie — w miejscu jej zwężenia — pod wpływem balonu następuje poszerzenie zwężonego naczynia z równoczesnym rozprężeniem (powiększeniem średnicy).