kopalniana obudowa
 
Encyklopedia PWN
kopalniana obudowa,
zabezpieczenie wyrobisk górniczych przed skutkami działania ciśnienia w skale poddanej eksploatacji (m.in. przed zawaleniem stropu, opadaniem skał, zaciekaniem wyrobisk), niekiedy przed przedostaniem się do nich wody lub ognia;
stanowi zespół ustawionych w wyrobisku elementów (np. stojaki, stropnice) wykonanych z różnych materiałów. Zależnie od wielkości ciśnienia w skałach wokół wyrobiska, rodzaju skał, rozmiarów wyrobiska, jego przeznaczenia i czasu trwania stosuje się rozmaite rodzaje obudowy. O.k. drewniana jest stosowana w wyrobiskach krótkotrwałych, gł. przygotowawczych; ma małą wytrzymałość i jest łatwopalna. O.k. murowana (mury z kamienia łamanego, cegły, betonitów i betonu) jest trwała, wodoszczelna i ognioodporna; jest wykonywana w wyrobiskach długotrwałych. Dominujące znaczenie w górnictwie węglowym ma o.k.stalowa, której zasadniczymi elementami są stalowe stropnice i stojaki (sztywne lub podatne); jest ona powszechnie stosowana przy eksploatacji kopaliny systemem ścianowym; często jest używana zmechanizowana obudowa stalowa przesuwna, zw. kroczącą, której podstawowymi elementami podporowymi są stojaki hydrauliczne. Obudowa stalowa ma bardzo dużą wytrzymałość na ściskanie i rozciąganie; jej zaletą jest także łatwość zabudowy i rabowania (usuwania) oraz możliwość wielokrotnego użycia (ok. 400 razy). O.k. mieszana (np. z drewna i stali lub muru i stali) jest wykonywana w wyrobiskach, w których ciśnienie działa tylko z góry, o.k. żelbetowa — gł. w wyrobiskach o dużym przekroju poprzecznym oraz przy dużym i nierównomiernie działającym ciśnieniu.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia