kohorta, łac. cohors,
wojsk. jednostka organizacyjna armii rzymskiej,
kohorta
Encyklopedia PWN
początkowo pieszy oddział italskich sprzymierzeńców Rzymu, od końca II w. p.n.e. oddział wojskowy, głównie ciężkozbrojnej piechoty (teoretycznie 600 osób, w praktyce 360–400), stanowiący dziesiątą część legionu; w cesarstwie rzymskim również organizacyjna i taktyczna jednostka wojsk posiłkowych; w Rzymie kohorty miejskie pełniły funkcję oddziałów policyjnych i podlegały władzy prefekta.
