prefekt
[łac. praefectus ‘przełożony’]:
prefekt
Encyklopedia PWN
1) w starożytnym Rzymie tytuł wyższych urzędników i oficerów; w wojsku rzymskim: praefectus castrorum — doświadczony oficer, zastępca dowódcy legionu, komendant obozu wojskowego; praefectus classis — dowódca floty; praefectus alae (cohortis) — dowódca oddziału wojsk posiłkowych; w administracji: praefectus praetorio — dowódca gwardii pretorianów, od 1. połowy IV w. zwierzchnik jednej z prefektur; praefectus Aegypti — mianowany przez cesarza namiestnik Egiptu; praefectus annonae — urzędnik odpowiedzialny za zaopatrzenie Rzymu w zboże; praefectus vigilum — komendant straży pożarnej; praefectus urbis — urzędnik senatorski odpowiedzialny za porządek w mieście, dowódca kohort miejskich (kohorta);
2) współcześnie w niektórych państwach urzędnik administracji (np. we Francji kierownik administracyjny departamentu, we Włoszech — prowincji), też naczelnik policji miejskiej.
