karabin maszynowy, km,
automatyczna broń strzelecka przeznaczona do strzelania ogniem ciągłym (krótkimi i długimi seriami), wyjątkowo ogniem pojedynczym, szybkostrzelność teoret. do ok. 1500 strzałów/min,
karabin maszynowy
Encyklopedia PWN
skuteczna donośność do 1000 i więcej metrów; pierwszy k.m. skonstruował 1884 H. Maxim; wprowadzony do uzbrojenia 1891, powszechnie stosowany w obu wojnach świat.; k.m. piechoty tzw. normalnych kalibrów (5,45–8 mm) dzielą się na ciężkie (ckm, masa do ok. 20 kg, wymaga masywnej podstawy), lekkie (lkm, do ok. 14 kg) i ręczne (rkm, do ok. 10 kg) oraz k.m. uniwersalne — mające cechy zarówno ckmu i rkmu, w zależności od stosowanej podstawy (3-nożnej, 2-nożnej); k.m. dużych kalibrów (11–15 mm) są zw. wielkokalibrowymi. K.m. (normalnych kalibrów i wielkokalibrowe), przystosowane do strzelania z czołgów, samolotów lub prowadzenia ognia przeciwlotn., nazywa się odpowiednio: czołgowymi, lotn. i przeciwlotniczymi.
