jurydyka
 
Encyklopedia PWN
jurydyka,
w Polsce XV–XVIII w. teren na obszarze miasta lub w jego bezpośrednim sąsiedztwie wyłączony spod jurysdykcji władz miejskich;
w jurydykach gromadzili się rzemieślnicy nie zorganizowani w cechy (tzw. partacze), odbywały się konkurencyjne targi, jurudyki miały też prawo propinacji; jurydyki, zakładane szczególnie licznie w XVII w. (np. w Lublinie w połowie XVII w. — 23 jurydyki, w Krakowie u schyłku XVIII w. — 21 jurudyk), powodowały duże straty w gospodarce miast; zniesione Konstytucją 3 maja 1791, wobec jej upadku ponownie częściowo zlikwidowane (szlacheckie i duchowne) 1793; w szczątkowej formie utrzymały się jeszcze w XIX w. (w Królestwie Polskim do 1866).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia