jeżowate
 
Encyklopedia PWN
jeżowate, Erinaceidae,
rodzina ssaków z rzędu owadożernych;
znane od wczesnego oligocenu; obecnie występują w umiarkowanej i tropik. strefie Eurazji i Afryki, w Ameryce Północnej wymarły ok. 5 mln lat temu (wczesny pliocen); 7 rodzajów z 21 gat.; ciało średnich i dużych rozmiarów (gołyszek), o krępej budowie tułowia, płaskiej, klinowatej głowie, zakończonej długim ruchliwym ryjkiem i o stosunkowo dużych małżowinach usznych; zęby o ostrych wierzchołkach; u większości gat. grzbiet i boki ciała są pokryte kolcami (zmienione włosy), a pod skórą znajduje się silny mięsień okrężny, który pozwala zwierzęciu na zwinięcie się w kulę i nastroszenie kolców w celach obronnych; w Polsce 2 gat. z rodzaju jeż (jeż wschodni i jeż zachodni).
zgłoś uwagę
Ilustracje
Jeż wschodni, Erinaceus europaeusfot. S. Wąsik/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia