japońskie ogrody,
typ krajobrazowej kompozycji ogrodowej, który w zminiaturyzowanej formie przedstawia bezmiar natury i rolę, jaką odgrywają w niej skały, woda i roślinność;
japońskie ogrody
Encyklopedia PWN
japońskie ogrody wykazują wpływy chiń. oraz odbicie idei filoz. i rel. (m.in. kult natury, symbol. znaczenie poszczególnych motywów kompozycyjnych); wykorzystanie rodzimych form krajobrazu (kontrasty płaskich przestrzeni pokrytych trawą i piaskiem ze wzgórzami; kręte rzeczki ze stawami i wyspami, pojedyncze głazy), wzbogaconych elementami arch. (mostki, pawilony); układ poszczególnych motywów jap. stylu ogrodowego był często określany ścisłymi zasadami; różne typy ogrodów jap.: m.in. górskie, nizinne, spacerowe, herbaciane, świątynne, miniaturowe; do najsłynniejszych przykładów jap. stylu ogrodowego należą ogrody Saihōji i Ginkakuji w Kioto. W XIX i XX w. wpływ jap. stylu ogrodowego na eur. sztukę ogrodową.
