jałowiec

jałowiec, Juniperus,

rodzaj rośliny nagozalążkowej z rodziny cyprysowatych;

40–60 gat. drzew i krzewów rosnących na półkuli północnej; liście drobne, w kształcie igieł lub łusek; kwiaty rozdzielnopłciowe, wiatropylne; owoc — tzw. szyszkojagoda; w Polsce (gł. w suchych lasach sosnowych) rośnie jałowiec pospolity, J. communis, wysoki krzew o prostych, kłujących igłach; szyszkojagody stosowane w lecznictwie oraz do produkcji wódek gatunkowych (np. ginu); występuje w całej Europie, w północnej i środkowej Azji, Ameryce Północnej i północnej Afryce; w Tatrach, Sudetach i na Babiej Górze rośnie ponadto jałowiec halny, J. communis var. nana (J. communis var. saxatillis) — karłowaty krzew o krótszych, zagiętych igłach, zaś w Pieninach jałowiec sabiński (sawina, J. sabina) — płożący się krzew o drobnych, łuskowatych igłach; kilka gat. (m.in. jałowiec chiński, J. chinensis, jałowiec wirginijski, J. virginiana) sadzi się w parkach. Drewno jałowca jest miękkie, wonne, odporne na gnicie; bywa używane m.in. na drobne wyroby stolarskie i galanteryjne (fajki, ołówki, laski) oraz jako opał do wędzenia.

Jałowiec pospolity, Juniperus communis