hipoteka
 
Encyklopedia PWN
hipoteka
[gr., ‘zastaw’],
zabezpieczenie zapłaty długu polegające na ustanowieniu na rzecz wierzyciela ograniczonego prawa rzeczowego na nieruchomości.
Przedmiotem hipoteki może być także użytkowanie wieczyste. Ustanowienie hipoteki wymaga formy aktu notarialnego; hipoteka powstaje przez wpis do księgi wieczystej, wyjątkowo przez złożenie dokumentów do tzw. zbioru dokumentów (np. hipoteka na rzecz banku kredytującego budownictwo mieszkaniowe). Hipoteka łączna — obciążenie kilku nieruchomości w celu zabezpieczenia jednej wierzytelności. Hipoteka prawna — zabezpiecza z mocy ustawy (bez wpisu do księgi wieczystej) niektóre wierzytelności (np. podatki). Hipoteka kaucyjna — zabezpiecza do określonej sumy wierzytelności, których wysokość w chwili powstania hipoteki nie jest ustalona, oraz wierzytelności z weksli i innych dokumentów zbywalnych przez indos. Hipoteka przymusowa — powstaje na żądanie wierzyciela i zabezpiecza wierzytelności stwierdzone tytułem egzekucyjnym. Hipoteka morska — ustanowiona na morskim statku handlowym.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia