użytkowanie

użytkowanie,

ograniczone prawo rzeczowe uprawniające do korzystania z cudzej rzeczy (głównie nieruchomości) lub prawa (np. wierzytelność) i do pobierania z nich pożytków z obowiązkiem zachowania ich substancji i dotychczasowego przeznaczenia;

wg tradycyjnego ujęcia użytkowanie jest ściśle związane z użytkownikiem i jest niezbywalne. Pewnymi odrębnościami cechuje się w Polsce użytkowanie ustanowione na rzecz rolniczych spółdzielni produkcyjnych (np. możliwość naruszenia substancji rzeczy). Użytkowanie wieczyste, w Polsce prawo rzeczowe polegające na możności korzystania z niektórych gruntów państwowych i rozporządzania nimi (gruntami położonymi na terenach miast lub stanowiącymi własność gmin bądź ich związków), nabywane przez osoby fizyczne lub osoby prawne na mocy umowy na okres 40–99 lat (z możliwością jego przedłużenia); budynki, które użytkownik nabył od państwa oraz wzniósł, stanowią jego własność i są odrębnym od gruntu przedmiotem własności.