gniazdo

gniazdo,

zool. specjalne miejsce (np. nora, dziupla, szczelina skalna, zakątek wśród roślin) znalezione lub zdobyte na innym osobniku albo będące wytworem własnej pracy;

właściwe licznym zwierzętom: niektórym owadom, zwłaszcza owadom społ. (np. mrówkom, termitom), rybom (cierniki, wielkopłetwy) i płazom, prawie wszystkim ptakom i niektórym ssakom; gniazdo budują oboje rodzice bądź jedno z nich, w sposób typowy dla danego gat., zwykle z materiałów roślinnych, także z gliny, piasku itp. lub sierści zwierząt. Ptaki budują gniazda z materiału roślinnego (wikłacze, drapieżne), też z cząstek gleby (garncarz, drozdy), zlepione śliną (jerzyki, jaskółki), drążone w urwistych brzegach (brzegówka, zimorodek), wykuwane w pniach drzew (dzięcioły), grzebane w postaci dołka (kuraki), budowane w kształcie kopców lęgowych (nogale); czasem zakładane w koloniach (gawrony, flamingi) lub budowane pod wspólnym okapem (wróbel towarzyski); zwykle są wyściełane, niekiedy przystrajane (szpak), budowane na nowo z każdym lęgiem (większość śpiewających) lub ulepszane stare (drapieżne, wrony); pora budowania gniazda jest charakterystyczna dla danego gat., zwykle rozpoczyna się przed dobieraniem się par. Budową i klasyfikacją gniazd zajmuje się nauka zw. kaliologią.

Ohar, gniazdo