glinu tlenek
 
Encyklopedia PWN
glinu tlenek, Al2O3,
związek glinu z tlenem;
tworzy odmiany polimorficzne; odmiana trwała α-Al2O3, bezb. kryształy nierozpuszczalne w wodzie, w stężonych kwasach i zasadach, bardzo twarde (9 w skali Mohsa), temperatura topnienia 2045°C; w przyrodzie występuje jako minerał korund; stosowany gł. do wyrobu materiałów ogniotrwałych i szlifierskich; inne odmiany tlenku glinu (dawniej określane jako odmiana γ) są higroskopijne, roztwarzają się w kwasach i zasadach; stosowane jako adsorbenty; otrzymywane przez prażenie wodorotlenku glinu (w temp. 600–900°C); tlenek glinu otrzymuje się na skalę przem. z boksytu, niekiedy z kaolinu lub z glin; jest surowcem w produkcji metalicznego glinu, stosowany też jako składnik m.in. szkieł oraz katalizatorów (używanych w przemyśle petrochemicznym).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia