glinu wodorotlenki

glinu wodorotlenki,

związki nieorg. o ogólnym wzorze Al₂O₃ · nH₂O;

znane są 4 odmiany krystal. — 2 spośród nich odpowiadają wzorowi Al₂O₃ · 3H₂O (Al(OH)₃) — hydrargilit (gibbsyt), występujący w przyrodzie jako minerał, i bajeryt, otrzymywany sztucznie, 2 pozostałe natomiast wzorowi Al₂O₃ · H₂O, są to minerały diaspor (HAlO₂) i boehmit (AlO(OH)); wszystkie minerały występują w boksycie (w największych ilościach — boehmit); podczas działania zasad na roztwory soli glinu wytrąca się bezpostaciowy osad wodorotlenku glinu o zmiennej zawartości wody, stosowany w produkcji papieru, mydła, kosmetyków, w lecznictwie; ogrzewanie wodorotlenku glinu prowadzi do coraz mniej uwodnionych form tlenku glinu, o dobrze rozwiniętej powierzchni — żel glinowy (alumożel, stosowany do osuszania gazów, jako adsorbent), a ostatecznym produktem jest bezwodny tlenek glinu.