fotodynamiczna terapia

fotodynamiczna terapia,

metoda diagnozowania i terapii nowotworów wykorzystująca fotochemiczne reakcje sensybilizowane specjalnymi barwnikami;

barwniki te (np. pochodne protoporfiryny, fotofrin, ftalocyjaniny; barwniki specjalne), wprowadzone dożylnie, gromadzą się w tkankach nowotworowych w czasie znacznie dłuższym, niż w zdrowych; po 24 godz., tj. po osiągnięciu optymalnej różnicy stężeń w tkankach zdrowych i nowotworowych, naświetla się je światłem ze źródła (np. laser, lampa rtęciowa lub ksenonowa) emitującego fale spójne z pasmami absorpcji danego barwnika; wywołuje to fotoluminescencję barwnika (emisja światła czerwonego), wskazując miejsce, kształt i wielkość zmian nowotworowych; jednocześnie, zaktywowany barwnik generuje w tkance nowotworowej czynniki cytotoksyczne, takie jak tlen w stanie singletowym bądź wolne rodniki, które niszczą ją selektywnie w reakcji utlenienia.