euroregiony
 
Encyklopedia PWN
euroregiony,
szczególne obszary transgranicznej współpracy regionalnej w Europie;
tworzone od końca lat 50. XX w. w Europie Zachodniej, a od lat 90. także w Europie Środkowowschodniej; powoływane w celu wspólnego rozwiązywania lokalnych problemów o charakterze ponadgranicznym (jak: ochrona i odnowa środowiska naturalnego, zwalczanie klęsk żywiołowych), wspierania rozwoju gospodarczego (budowa infrastruktury przygranicznej, popieranie ruchu lokalnego i turystyki), stwarzania warunków dla różnorodnych kontaktów międzyludzkich; powstało ponad 100 euroregionów, najstarszym jest Euregio, założony 1958 na pograniczu niemiecko-holenderskim; najstarszym powołanym z udziałem Polski — Euroregion Nysa (polsko-niemiecko-czeski, założony 1991); najważniejszym międzynarodowym aktem prawnym regulującym zasady współpracy ponadgranicznej jest tzw. konwencja madrycka Rady Europy z 1980 (ratyfikowana przez Polskę 1993); euroregiony nie są obszarami wydzielonymi spod jurysdykcji i administracji państwowej i nie naruszają granic, ich statuty i działalność nie mogą być sprzeczne z wewnętrznym ustawodawstwem państw, ani z obowiązującymi umowami międzynarodowymi; rozwój euroregionów i współpracy transgranicznej stanowi ważną część polityki rozwoju regionalnego UE i jest wspierany finansowo przez inicjatywy wspólnotowe; Europa regionów jest ważnym elementem procesu integrowania gospodarek i społeczeństw UE.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia