edytor tekstu,
inform. program komputerowy wspomagający redagowanie tekstów;
edytor tekstu
Encyklopedia PWN
najprostsze e.t. pozwalały na wprowadzanie tekstu z taśmy papierowej, kart perforowanych lub klawiatury, a także na nanoszenie poprawek, formatowanie dokumentów (wypełnianie wierszy, rozmieszczanie odstępów w celu wyrównania prawego marginesu); bardziej złożone e.t. umożliwiały także zmianę wielkości czcionki, definiowanie standardowych postaci akapitów itp. E.t. rozpowszechniły się wraz z komputerami osobistymi. Obecnie e.t. w połączeniu z drukarkami atramentowymi lub laserowymi pozwalają na przygotowywanie tekstów o jakości zbliżonej do profesjonalnego składu drukarskiego; teksty te np. mogą zawierać tabele, wzory mat., ilustracje, a także uwagi i komentarze nie przewidziane do druku. Tekst jest prezentowany na ekranie w sposób bardzo zbliżony do wyglądu druku, a przechowywany w postaci pliku, zawierającego — poza znakami tekstu zapisanymi w odpowiednim kodzie — także dodatkowe informacje sterujące (np. oznaczenia końca akapitu lub zmiany wielkości czcionki); jest możliwe zapamiętywanie naniesionych poprawek, tak aby można je było cofnąć. Korespondencja seryjna pozwala łączyć wzorce listów z zestawieniami adresów. Stosowanie e.t. pozwoliło znacznie uprościć i przyspieszyć przygotowywanie i drukowanie tekstów.
Początkowo edytory były używane do wprowadzania i poprawiania tekstów programów i poleceń systemowych; stanowiły one część systemów operacyjnych. Pierwszym e.t. działającym w trybie graficznym, w którym obraz na ekranie dokładnie odpowiadał późniejszemu wydrukowi, był edytor Bravo dla komputerów Alto (produkowanych przez firmę Xerox). Najbardziej znanymi e.t. dla mikrokomputerów były Wordstar, WordPerfect, Microsoft Word.
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie...