ebionici

ebionici,

religiozn. judeochrześc. herezja działająca I–V w. gł. w Palestynie i Syrii; nazwa pochodzi od hebrajskiego ebion [‘ubogi’];

ebionici prowadzili życie zbiorowe oparte na zasadach dobrowolnego ubóstwa; zachowali prawo mojżeszowe i nie uważali Jezusa Chrystusa za Boga; prawdopodobnie przetrwali do V w. lub inwazji Arabów (673).