adopcjanie
zwolennicy doktryny teologicznej, wg której Chrystus był jedynie przybranym synem Boga, człowiekiem obdarzonym niezwykłą mocą;
[łac. adoptio ‘usynowienie’],
adopcjanie
Encyklopedia PWN
za twórcę doktryny uważa się Teodota Starszego (II w.); adopcjanizm głosili: w Rzymie Artemon (ok. 235), ebionici (I–V w.), Paweł z Samosat (III w.); na przełomie IV i V w. Diodor, Teodor z Mopsuestii i Nestoriusz posługiwali się argumentacją adopcjanizmu w walce z poglądami głoszonymi przez Apolinarego z Laodycei; w VII w. w Hiszpanii pogląd, że Chrystus był Synem Bożym nie przez zrodzenie, lecz przez adopcję, głosili Elipand, biskup Toledo i biskup Feliks z Urgel (potępieni na synodach w Ratyzbonie 794 i Akwizgranie 799); idee adopcjanizmu pojawiły się w XII w. w poglądach P. Abelarda.
