dumping
ekon. sprzedaż towarów na rynkach zagranicznych po cenach niższych od kosztów wytworzenia towaru;
[dạmpıŋ; ang.] 
,
, dumping
Encyklopedia PWN
cele dumpingu: 1) ułatwienie ekspansji na nowe rynki i obrona pozycji danego kraju na rynkach zagranicznych przez ograniczenie konkurencji, 2) przeciwdziałanie nadmiernej podaży towarów w kraju, prowadzącej do obniżki cen i w jej wyniku do zmniejszenia dochodów producentów. Dumping może występować w dłuższych okresach, może też mieć charakter chwilowy, sporadyczny. Dumping wywołuje szkodliwe skutki: w kraju eksportera — dla konsumentów, którzy, płacąc wysokie ceny, pokrywają straty wynikłe z niskich cen dumpingowych; w kraju importera — hamuje produkcję krajową (wywołuje wzrost bezrobocia) w wyniku nieopłacalności tej produkcji wobec tańszych produktów importowanych; dumping jest uważany za środek nieuczciwej konkurencji. GATT wyraża zgodę na nałożenie ceł antydumpingowych w celu przeciwdziałania dumpingowi, jeśli można ustalić na podstawie badania cen i — ewentualnie — kosztów produkcji, że ma on miejsce; dumping był zabroniony przez EWG na mocy Traktatu Rzymskiego i jest zabroniony przez ustawodawstwo UE. Antydumpingowy kodeks, kodeks prowadzenia negocjacji pod auspicjami GATT (inkorporowany przez WTO), ustalony na konferencji w Tokio (runda tokijska), zastąpił wcześniejszy kodeks ustalony podczas tzw. rundy Kennedy’ego; ustanawia przedmiotowe i proceduralne normy prowadzenia antydumpingowego postępowania w krajach sygnatariuszach. Dumping walutowy, sprzedaż towarów za granicą po cenach niższych od istniejących na tych rynkach, możliwa w wyniku rozpiętości między spadkiem kursu walutowego i spadkiem siły nabywczej pieniądza, a więc wzrostu cen w kraju. Dumping walutowy jest zwykle wynikiem dewaluacji pieniądza.
