drzewostan,
leśn. zbiorowisko drzew rosnących w bliskim sąsiedztwie i wzajemnie na siebie oddziałujących, o określonym składzie gatunkowym, budowie (często także wieku) i związku z warunkami siedliskowymi.
drzewostan
Encyklopedia PWN
Wzrastanie drzew w bliskim sąsiedztwie od młodości przyczynia się do zwarcia koron, a w następstwie — wykształcania się gonnych pni oczyszczonych z gałęzi; zwarcie koron powoduje też zróżnicowanie się drzew na silniejsze i słabsze, które stopniowo zamierają. Drzewostan powstaje w wyniku określonego zabiegu odnowieniowego, różni się od otoczenia cechami taksacyjnymi oraz stanowi podstawową jednostkę planowania hodowlanego i ewidencji. Rozróżnia się drzewostany jednogatunkowe (lite) i wielogatunkowe (mieszane); jednopiętrowe — o jednej warstwie koron, dwupiętrowe — o dwu warstwach, i wielopiętrowe — o kilku warstwach (drzewa z koronami w warstwie górnej są zw. panującymi, pozostałe — opanowanymi lub przygłuszonymi); główne: drzewa tworzące zwykle górne piętro w drzewostanach jednowiekowych i stanowiące gł. cel produkcji drzewnej lub drzewa pozostające na pniu po wykonaniu trzebieży; rębne — w wieku dojrzałości rębnej, bliskorębne — w wieku o 20–40 lat młodszym od przyjętego wieku dojrzałości rębnej, i przeszłorębne — o przekroczonym przyjętym wieku rębności; negatywne — o niskim przyroście albo złej jakości biol. lub techn.; nasienne (gosp. i uznane) — dostarczające nasion; ochronne — gł. przeciwdziałające erozji gleb; miąższość drzewostanu określa się metodami dendrometrycznymi, np. za pomocą drzew próbnych (modelowych), tablic miąższości lub tablic zasobności drzewostanu.
