botaniczny ogród,
specjalne założenie botaniczne, w którym celowo są gromadzone kolekcje żywych roślin, pełniące funkcje naukowe, dydaktyczne i rekreacyjno-społeczne;
botaniczny ogród
Encyklopedia PWN
ogrody botaniczne zazwyczaj są związane z instytucjami naukowymi (głównie uniwersytetami), niekiedy z jednostkami administracji państwowej, rzadziej posiadają charakter prywatny; w wielu krajach, zwłaszcza Europy, ogrody botaniczne powstały z klasztornych sadów oraz ogródków roślin leczniczych, aromatycznych i ozdobnych, zwanych aptekami; do niedawna ogrody botaniczne miały charakter żywych muzeów umożliwiających, przez gromadzenie jak największej kolekcji gatunków, poznanie świata roślin rodzimych i obcych (m.in. uprawianych w szklarniach), a z czasem (przez zakładanie grup ekologicznych) — także warunków ich bytowania w środowisku naturalnym i przejawów życia; obecnie, prócz zadań dydaktycznych i popularyzatorskich, ogrody botaniczne podejmują prace naukowe z dziedziny systematyki, florystyki, aklimatyzacji, genetyki i fizjologii; przy wielu ogrodach botanicznych założono muzea botaniczne i bogate zielniki, powstały też nowoczesne laboratoria i pracownie naukowe. W Europie pierwsze ogrody botaniczne powstały w XIV w. (Salerno i Wenecja), a następnie w połowie XVI w. (np. w Pizie, Padwie, Bolonii), w Polsce — na przełomie XVI i XVII w. Ogrody Królewskie w Warszawie, 1777 ogrody botaniczne Królewskiej Szkoły Lekarskiej w Grodnie, 1781 ogrody botaniczne uniwersytetu w Wilnie; obecnie istnieje 5 uniwersyteckich ogrodów botanicznych: w Krakowie (założony 1783), Wrocławiu (1811), Warszawie (1818), Poznaniu (1925) i Lublinie (1946); ponadto na uwagę zasługują ogrody botaniczne w Bydgoszczy (własność Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin), w Łodzi (miejski), w Warszawie-Powsinie (PAN) oraz arboreta (ogrody botaniczne drzew) w Kórniku (1826), Rogowie (1925); na świecie istnieje obecnie ok. 1500 ogrodów botanicznych.
