arboretum
 
Encyklopedia PWN
arboretum
[łac.],
teren, na którym kolekcjonuje się rośliny drzewiaste (drzewa, krzewy, krzewinki i pnącza), pochodzące z różnych stref klimatycznych;
arboreta wchodzą w skład ogrodów botanicznych lub istnieją jako placówki samodzielne; pełnią funkcje: naukowe (badania nad aklimatyzacją, rozwojem i systematyką), popularyzatorską, a także dydaktyczną; w Polsce najstarsze arboreta znajdują się w Przelewicach (na Pomorzu, 1799), w Niedźwiedziu (k. Krakowa, 1814) i w Kórniku (k. Poznania, 1826). Arboreta stanowią podstawową bazę naukową dla rozwoju dendrologii, często działają przy nich specjalistyczne ośrodki naukowe.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia