bonapartyści

bonapartyści,

zwolennicy dynastii napoleońskiej; nazwa używana we Francji po upadku Napoleona I (1815);

w okresie restauracji Burbonów w opozycji, rozpowszechniali legendę napoleońską i chwałę oręża fr., co wykorzystał Ludwik Napoleon Bonaparte w wyborach prezydenckich XII 1848; w czasach II Republiki występowali z pozycji społ. radykalizmu, z hasłami demokr., równocześnie szukając oparcia w sferach klerykalnych i konserwatywnych; u władzy w II Cesarstwie, którego upadek stał się ich klęską; w czasach III Republiki byli jednym z 3 stronnictw monarchistycznych; 1888–89 popierali gen. G. Boulangera, wiążąc nadzieje z jego działalnością polityczną.