ból
 
Encyklopedia PWN
ból,
przykre doznanie czuciowe i emocjonalne związane z rzeczywistym lub potencjalnym uszkodzeniem tkanek lub opisywane w kategoriach takiego uszkodzenia;
receptory bólowe (nocyceptory) występują jako wolne zakończenia nerwowe w skórze i w narządach wewn., zwłaszcza w otrzewnej, opłucnej, oponach mózgowo-rdzeniowych, torebkach stawowych i okostnej. Ból może powstawać w wyniku pobudzenia (np. przez ucisk) dróg przewodzących impulsy bólowe (nerwów, korzeni nerwowych), pobudzenia ośr. bólowych w mózgu, a także bez przyczyny fiz. jako — zjawisko psychiczne (emocjonalne). Wrażliwość na ból jest regulowana przez ośrodkowy system przeciwbólowy; ból fizjologiczny ma znaczenie ostrzegawcze przed czynnikami szkodliwymi, ból patologiczny sygnalizuje proces chorobowy. Czuciu bólu towarzyszy pobudzenie układu nerwowego współczulnego (przyspieszenie czynności serca, wzrost ciśnienia krwi) i zwiększone wydzielanie niektórych hormonów (np. kory nadnerczy); tzw. ból fantomowy, pozostający po amputacji chorej kończyny, świadczy o możliwości uczenia się bólu; ból porodowy poród.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia