bokser
 
Encyklopedia PWN
bokser,
niem. rasa psów obrończych;
Grupa: 2 — pinczery i sznaucery, molosy, szwajcarskie psy górskie i do bydła, pozostałe rasy
Pochodzenie: Niemcy
Wzorcowa wysokość w kłębie: wysokość psa: 57–63 cm; wysokość suki: 53–59 cm
wyhodowany najprawdopodobniej w Monachium w połowie XIX w.; niektórzy uważają, że rasa ta pochodzi z Gdańska; budowa ciała silna i proporcjonalna; wys. w kłębie 53-63 cm, masa ciała 25-32 kg; głowa proporcjonalna, szczęki mocne z lekko wystającą żuchwą; dawniej ogon i uszy przycinane, obecnie uszy coraz częściej niecięte; sierść krótka, ściśle przylegającado ciała; maść jednolicie żółta wróżnych odcieniach lub pręgowana; pies odważny o bardzo dobrym węchu; ze względu na przyjazne i wesołe usposobienie często trzymany w charakterze psa towarzysza; czasami używany jako pies służbowy lub posokowiec.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Bokser rys. M. Żuk/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia