biogeocenologia
ekol. dział biocenologii wyróżniany głównie w nauce rosyjskiej na podstawie koncepcji W. Sukaczewa, zaliczany do dyscyplin geograficznych i rozwijany w ścisłym związku z gleboznawstwem, klimatologią, hydrobiologią i biocenologią.
[gr. bíos ‘życie’, gḗ ‘ziemia’, koinós ‘wspólny’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
