bestiariusz
 
Encyklopedia PWN
bestiariusz
[łacina średniow. bestiarium],
gatunek średniow. literatury dydaktycznej, inspirowany przez dzieło gr. z II w., zw. Physiologus, w Europie rozpowszechnione w przekł. łac. z V w.;
traktat wierszem lub prozą, zazwyczaj iluminowany, w którym komentarz, towarzyszący opisom zwierząt realnych (np. baranka symbolizującego Chrystusa) lub baśniowych (np. gryfa symbolizującego diabła), objaśniał podstawowe dogmaty wiary i zasady etyki chrześc.; pierwszy bestiariusz, nieznanego autora — z II w. (Aleksandria); popularny w średniowieczu; w sztuce występuje od XI w. jako pierwowzór tematyczny (zwłaszcza w rzeźbie rom.) chrześc. ikonografii.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Bestiariusz, fragment arrasu wawelskiego z przedstawieniem fantastycznych zwierząt — Państwowe Zbiory Sztuki na Wawelu, Kraków fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia