bawełna,
włók. włókno roślinne stanowiące jeden z podstawowych surowców włókienniczych;
bawełna
Encyklopedia PWN
średnie i długie włókna bawełny są stosowane, zarówno samodzielnie, jak i w mieszankach z innymi włóknami (często włóknami chemicznymi) do wyrobu przędzy, nici, tkanin, dzianin, przędzin, którym nadają cenne własności higieniczne; krótkie włókna bawełny (podwłosie i puch) są używane do wyrobu waty i celulozy; włókna bawełny stanowią ok. 40% wszystkich włókien (roślinnych i chemicznych) używanych jako surowiec we włókiennictwie. Rozpowszechnienie wyrobów bawełnianych wiąże się ze zmechanizowaniem procesu odziarniania włókien oraz procesu przędzenia bawełny i przypada na przełom XVIII i XIX w.
