barwniki azowe,
najliczniejsza i technicznie najważniejsza grupa barwników syntetycznych;
barwniki azowe
Encyklopedia PWN
charakterystyczną cechą budowy cząsteczki barwnika jest obecność co najmniej 1 grupy azowej (–N=N–) łączącej jednakowe lub różne grupy aromatyczne; zależnie od liczby grup azowych w cząsteczce barwniki azowe dzieli się na: monoazowe, disazowe i polikisazowe; bawniki azowe obejmują pełną paletę barw; otrzymywane gł. przez sprzęganie związków diazoniowych z aminami lub fenolami; występują we wszystkich grupach użytkowych barwników; stosowane w farbiarstwie włók., jako pigmenty w produkcji farb i lakierów (np. czerwień para), jako wskaźniki w analizie chem. (np. oranż metylowy). Rozwój produkcji barwników azowych datuje się od odkrycia 1858 przez P. Griessa reakcji diazowania i zsyntetyzowania przez niego pierwszego barwnika azowego — żółcieni anilinowej.
