autorytarna osobowość,
psychol. zespół łącznie występujących dyspozycji psychicznych i cech zachowania społecznego, którego składnikami są: bezkrytyczne posłuszeństwo wobec autorytetów, zwłaszcza opartych na sile i przemocy, ich idealizowanie, niechęć do poznania psychiki własnej i in. osób, unikanie zróżnicowanego obrazu świata, preferowanie zapożyczonych, prostych i sztywnych interpretacji rzeczywistości, w tym stereotypów i przesądów.
autorytarna osobowość
Encyklopedia PWN
Jednostka autorytarna dzieli świat na „swoich” i „obcych”; identyfikując się z grupą własną, dobrą i silną, i jej autorytetami, przeciwstawia ją grupom obcym, które uważa za gorsze i w stosunku do których przyjmuje postawy pogardy, nietolerancji, agresji. Pojęcie osobowości autorytarnej wprowadzone do literatury psychologicznej przez E. Fromma do opisu osób szczególnie podatnych na ideologię faszystowską, zostało spopularyzowane dzięki wynikom badań prowadzonych na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley przez Th. Adorna, E. Frenkel-Brunswik, D. Levinsona i R. Sanforda (The Authoritarian Personality 1950), którzy opracowali tzw. skalę F do pomiaru osobowości autorytarnej.
