analizator dźwięku

analizator dźwięku,

urządzenie do przeprowadzenia analizy dźwięku polegającej na rozkładzie złożonego sygnału dźwiękowego na składowe dźwięki proste, czyli uzyskaniu widma sygnału.

Tradycyjnymi analizatorami dźwięku są układy analogowe, w których po odebraniu dźwięku (za pomocą mikrofonu) i zamianie go na sygnał elektryczny stosuje się bądź układ selektywnych filtrów równoległych o określonych pasmach częstości przepuszczania (np. tercjowych lub oktawowych), które wydzielają z dźwięku analizowanego poszczególne składowe, bądź też układ heterodynowy, w którym sygnał analizowany jest „zdudniany” z sygnałem podawanym z generatora wewn. o przestrajanej odpowiednio częst. z zachowaniem stałej szerokości pasma przepuszczania; współczesne analizatory dźwięku wykorzystują cyfrową obróbkę sygnału dźwiękowego za pomocą układów komputerowych wykorzystujących procedurę FFT (ang. Fast Fourier Transform; szybka transformata Fouriera); sygnał analizowany podlega procesowi próbkowania dostatecznie gęsto w krótkich przedziałach czasu i zgodnie z procedurą FFT oblicza się poszczególne przyczynki w pasmach (przedziałach) częstości do uzyskania całego widma dźwięku.