analiza elementarna
 
Encyklopedia PWN
analiza elementarna,
chem. w sensie ogólnym: jakościowe i ilościowe oznaczanie składu pierwiastkowego w badanym materiale, z wykorzystaniem dowolnych metod analizy chem., w węższym rozumieniu: oznaczanie składu związków org., a przede wszystkim zawartości węgla, wodoru, azotu, tlenu, siarki i fluorowców.
W klasycznej a.e. badany związek poddaje się spalaniu w rurze do spalań w strumieniu tlenu w obecności katalizatora (tlenki miedzi, chromu, ołowiu), a produkty spalania (CO2, H2O) oznacza się wagowo po absorpcji gazowych związków w stałym pochłaniaczu; współcz. metody pozwalają na oznaczenie: azotu po redukcji do N2, tlenu po katalitycznej pirolizie próbki do tlenku węgla (CO) i oznaczeniu metodami instrumentalnymi, in. wytworzonych gazów po ich rozdzieleniu metodami chromatografii gazowej; do oznaczania w skali mikro wystarcza ok. 1 mg materiału (niekiedy jeszcze mniej); a.e. ma istotne znaczenie do wyznaczania składu nieznanych związków org. i ich mas cząsteczkowych. Podstawy analizy elementarnej opracował 1831 J. Liebig.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia