Współpraca Ekonomiczna Azji i Pacyfiku
 
Encyklopedia PWN
Współpraca Ekonomiczna Azji i Pacyfiku, ang. Asia-Pacific Economic Cooperation (APEC),
międzynarodowa organizacja integracyjna; największe na świecie (pod względem obszaru, ludności, PKB, wartości handlu zagranicznego) regionalne ugrupowanie ekonomiczne, obejmujące znaczną część gospodarki światowej;
utworzone XI 1989 w Canberze na konferencji ministrów spraw zagranicznych i handlu z 12 państw ASEAN i regionu Pacyfiku — Australii, Brunei, Filipin, Indonezji, Japonii, Kanady, Korei Południowej, Nowej Zelandii, Malezji, Singapuru, Tajlandii i USA; później przyłączyły się: ChRL, Hongkong, Tajwan (1991), Meksyk (1993), Chile, Papua-Nowa Gwinea (1994), Peru, Rosja i Wietnam (1998) — 2003 łącznie 21 członków. Najważniejsze organy APEC: coroczne spotkania przywódców państw i rządów (ostatnie 2002 w Los Cabos w Meksyku), coroczne spotkania ministrów spraw zagranicznych i handlu, Sekretariat (od 1993, z siedzibą w Singapurze), grupy doradcze i robocze, wyspecjalizowane komitety. Współpraca APEC obejmuje liberalizowanie handlu i inwestycji przez zmniejszanie ceł i in. barier pozataryfowych, upraszczanie procedur celnych, zawieranie porozumień ekonomiczno-technologicznych. Nadrzędnym celem APEC (przyjętym 1994) jest utworzenie do 2010 strefy wolnego handlu, obejmującej państwa rozwinięte, a do 2020 — również państwa rozwijające się. W ramach APEC funkcjonują 3 subregionalne strefy wolnego handlu: Północnoamerykański Układ o Wolnym Handlu (NAFTA) oraz ASEAN Free Trade Area (AFTA) i The Australia-New Zealand Close Economic Relations (CER). W 2001 na spotkaniu w Szanghaju wprowadzono do działalności APEC akcenty polityczne, przyjmując deklarację potępiającą terroryzm.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia