Wardhamana Mahawira

Wardhamana Mahawira

[sanskr. Vardhamāṇa ‘promotor’, ‘wzrastający’, Mahāvīra ‘wielki bohater’],

przydomek Dźina [‘zwycięzca’], ur. (wg tradycji dźinijskiej) ok. 597 lub 599 r. p.n.e., Kundagrama (ob. Besarh, stan Bihar), zm. ok. 525 lub 527 p.n.e., Pawa k. Patny,

ostatni, 24. tirthankara, reformator dźinizmu;

po śmierci rodziców porzucił za zgodą rodziny życie świeckie, opuścił żonę i dziecko, by stać się wędrownym ascetą; po 12 latach dostąpił oświecenia; pozostałą część życia poświęcił systematyzowaniu wcześniejszej nauki dźinijskiej, rozwijaniu i głoszeniu swojej doktryny oraz organizacji własnego zakonu; działał w północno-wschodnich Indiach (głównie na obszarze obecnego Biharu); wg tradycji w momencie śmierci osiągnął nirwanę.