Van Allena pasy,
pasy radiacyjne wokół Ziemi;
Van Allena pasy
Encyklopedia PWN
są to obszary (koncentryczne pierścienie) o podwyższonej gęstości wysokoenergetycznych, naładowanych elektrycznie cząstek, głównie elektronów i protonów, utrzymywanych w magnetosferze przez ziemskie pole magnetyczne na wysokości ok. 3000–5000 km i ok. 12 000–25 000 km nad równikiem geomagnetycznym; w pasie wewnętrznym (niewiele zmieniającym swe położenie w czasie) cząstki te pochodzą z wtórnego promieniowania kosmicznego, w pasie zewnętrznym (jego wysokość ulega znacznym wahaniom) są cząstkami głównie wiatru słonecznego; w pasie wewnętrznym energia protonów jest rzędu 100 MeV, elektronów — ok. 1 MeV, w pasie zewnętrznym energia protonów jest rzędu dziesiątków MeV, elektronów — nie przekracza 0,1 MeV. Pasy radiacji wokół Ziemi odkrył J.A. Van Allen na podstawie danych dostarczonych przez sztuczne satelity serii Explorer; istnienie ich stwierdził także S. Wiernow.
