Kosmos,
największa seria sowieckich bezzałogowych sztucznych satelitów Ziemi, wynoszonych na orbitę okołoziemską pojedynczo lub niekiedy grupowo przez rakiety nośne typu: Kosmos, Proton, Sojuz, Cyklon;
Kosmos
Encyklopedia PWN
także sowiecka dwustopniowa rakieta nośna, używana do wynoszenia na orbitę okołoziemską satelitów serii Kosmos i Interkosmos. W 1962–90 wysłano z różnych kosmodromów ZSRR ponad 2050 satelitów tej serii. Kosmos są używane do pomiarów geofizycznych w górnych warstwach atmosfery ze szczególnym uwzględnieniem jonosfery, do badań procesów zorzowych, rejestracji tzw. promieniowania uwięzionego (w pasach van Allena), pomiarów pola magnetycznego, obserwacji astronomicznych Słońca, pomiarów promieniowania kosmicznego; są także wykorzystywane do badań medyczno-biologicznych, meteorologicznych, w oceanografii, nawigacji, teledetekcji oraz do celów wojskowych; Kosmos są również używane do testowania aparatury, urządzeń, materiałów, rozwiązań prototypowych; Kosmos-186 i Kosmos-188 zrealizowały 1967 pierwsze w historii połączenie na orbicie 2 statków bezzałogowych.
