Święta Helena, Wyspa Wniebowstąpienia i Tristan da Cunha. Historia

Święta Helena. Historia.

Bezludne wyspy, odkryte w początkach XVI w. przez żeglarzy portugalskich: J. da Nova Castella — Wyspa Wniebowstąpienia (1501) i Wyspa Św. Heleny (1502); T. da Cunha — Tristão da Cunha (1506). Po krótkim panowaniu holenderskim od 2. połowy XVII Wyspa Św. Heleny należała do brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej, która wykorzystywała ją jako bazę aprowizacyjną na szlaku morskim z Europy do Indii Wschodnich. 1815–21 wyspa była miejscem zesłania i śmierci cesarza Napoleona I; od 1834 pod bezpośrednią administracją Wielkiej Brytanii (kolonia). Po otwarciu Kanału Sueskiego utraciła znaczenie i podupadła. Pozostałe wyspy zostały anektowane przez Wielką Brytanię 1816, w czasie pobytu cesarza Napoleona I na Wyspie Św. Heleny. W 1. połowie XX w. przekształcone dependencję terytorium Święta Helena, od 1950 zarządzane przez administratora odpowiedzialnego przed gubernatorem terytorium. W czasie obu wojen światowych były brytyjskimi bazami morskimi.