Spitzer
satelitarne obserwatorim astr. zbudowane przez NASA;
[spı̣tsər],
Spitzer
Encyklopedia PWN
przeznaczone do obserwacji astr. promieniowania podczerwonego w zakresie 3–180 mikrometrów; 25 VIII 2003, za pomocą amer. rakiety Delta, wyniesione na orbitę okołosłoneczną zbliżoną do orbity Ziemi; masa startowa 950 kg; składa się z teleskopu o średnicy 85 cm i 3 przyrządów do analizy rejestrowanego promieniowania, chłodzonych ciekłym helem do temperatury bardzo bliskiej zera bezwzględnego; czas funkcjonowania Spitzera (ograniczony zapasem ciekłego helu) jest przewidziany na 2,5 roku; za pomocą Spitzera prowadzi się obserwacje zarówno najbliższych ciał Układu Słonecznego, poprzez bardziej odległe, np. obłoki materii międzygwiazdowej, w których zachodzą procesy powstawania gwiazd, aż do najdalszych obiektów wczesnego Wszechświata; do najciekawszych odkryć dokonanych za pomocą Spitzera należy pierwsza detekcja promieniowania planet pozasłonecznych (2005); nazwa obserwatorium (pierwotnie SIRTF, ang. Space Infrared Telescope Facility) nadana dla upamiętnia L. Spitzera Jr.; Spitzer wraz z opt. Teleskopem Kosmicznym Hubblea’a oraz kosm. obserwatorium promieniowania gamma Comptona (CGRO) i rentgenowskim obserwatorium kosm. Chandra, tworzy tzw. wielkie kosm. obserwatorium astr. NASA.
