Sojuz–Apollo, ros. Ekspierimientalnyj Polot Apollon–Sojuz (EPAS), ang. Apollo–Sojuz Test Project (ASTP),
sowiecko-amerykański załogowy lot kosmiczny statków Sojuz i Apollo zrealizowany na podstawie porozumienia o współpracy w dziedzinie badań i pokojowego wykorzystania przestrzeni kosmicznej, podpisanego 1972 przez ZSRR i USA.
Sojuz–Apollo
Encyklopedia PWN
Obydwa statki kosmiczne zostały przystosowane do wspólnego lotu; doprowadzono do zgodności układy umożliwiające wzajemne odszukanie się i zbliżenie, urządzenia cumownicze służące do sztywnego i szczelnego połączenia statków, układy łączności radiowej. Układ cumowniczy składał się z 2 jednakowych głowic, umieszczonych — jedna na Sojuzie, druga na łączniku połączonym ze statkiem Apollo. Wobec różnic w systemach tworzenia atmosfery we wnętrzach statków Sojuz i Apollo, łącznik pełnił funkcję śluzy między statkami, służącej do wyrównywania ciśnień i składu atmosfery. Start Sojuza z załogą A.A. Leonow i W.N. Kubasow nastąpił 15 VII 1975 z kosmodromu Bajkonur, a start Apolla z Th. Staffordem, D. Slaytonem i V. Brandem o 7,5 godziny później z Ośrodka Kosmicznego im. J.F. Kennedy’ego na przylądku Canaveral. Połączenie statków nastąpiło 17 VII na wysokości 225 km nad Ziemią; złączone statki dokonały 28 okrążeń Ziemi, po czym 19 VII rozłączyły się na okres 2 okrążeń Ziemi, następnie ponownie połączyły na krótko (2 okrążenia), by ostatecznie rozdzielić się i realizować własne programy lotu. Sojuz wylądował 21 VII 1975 w Kazachstanie, Apollo wodował 24 VII 1975 na zachód od Hawajów. Łączny czas lotu złączonych statków Sojuz i Apollo wynosił ok. 46,5 godzin (30 okrążeń); astronauci czterokrotnie wzajemnie odwiedzali się i przeprowadzali wiele wspólnych doświadczeń. Lot stanowił cenne doświadczenie w zakresie możliwości realizacji lotów załogowych statków różnych typów i perspektywicznie — w zakresie wspólnej eksploatacji orbitalnych stacji kosmicznych oraz realizacji międzyplanetarnych wypraw załogowych.
