Plancka masa

Plancka masa,

fiz. wielkość utworzona ze stałej Plancka h, prędkości światła w próżni c oraz stałej grawitacyjnej G: m_P = (ℏc/G)^½ ≈ 2,177 · 10^–8 kg;

m.P. odpowiada energia m_Pc² ≈ 1,221 · 10¹⁹ GeV, długość Plancka l_P = ℏ/(m_Pc) ≈ 1,616 · 10^–35 m i czas Plancka t_P = ℏ/(m_Pc²) ≈ 5,391 · 10^–44 s; cząstka punktowa o m.P. ma tak małą długość fali Comptona — 2πℏ/(m_Pc) (Comptona zjawisko), że jest ona w przybliżeniu równa promieniowi czarnej dziury o tej masie — 2Gm_P/c² (promieniowi Schwarzschilda); uważa się, że opis cząstek elementarnych o masach większych niż m.P. i zjawisk na odległościach mniejszych niż długość Plancka jest w ramach ogólnej teorii względności (teorii grawitacji Einsteina) niewystarczający i zachodzi konieczność uwzględnienia efektów związanych z kwantową teorią grawitacji; przypuszczenia te są potwierdzone przez teorie strun, dla których charakterystyczną masą jest m.P. a charakterystyczną długością — długość Plancka.