Owcze, Wyspy. Historia
 
Encyklopedia PWN
Owcze, Wyspy. Historia
Od VII w. na wyspach powstawały eremy mnichów irlandzkich. ok. 800 rozpoczęła się kolonizacja przez Normanów z Norwegii. Wyspy zostały schrystianizowane ok. 1000 — XI–XVI w. istniało tu odrębne biskupstwo katolickie, aż do wprowadzenia luteranizmu. Od 1035 stały się prowincją Norwegii, od 1380 wraz z Norwegią w unii z Danią. W 1536 włączone do Danii, która 1814 zatrzymała Wyspy Owcze mimo utraty Norwegii. Od XIX w. zaznacza się wzrost poczucia odrębności narodowego. W 1852 powstał autonomiczny parlament, a 1856 zniesiono obowiązujący od XVII w. duński monopol handlowy. 1940–45 zajęte przez wojska brytyjskie. W Wyspy uzyskały 1948 szeroką autonomię, uzyskując 1969 odrębną reprezentację w Radzie Nordyckiej. W 1973 nie przystąpiły wraz z Danią do EWG (otrzymały uprzywilejowanie w handlu ze Wspólnotą Europejską) ani potem do UE. W 1992 władze Wysp uzyskały od duńskiego rządu jurysdykcję nad podmorskimi złożami mineralnymi w szelfie Wysp Owczych. W 1999–2001 proniepodległościowy rząd Wysp Owczych zgłaszał projekty przekształcenia związku z Danią w unię personalną i walutową.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia